Zenon Różański, Pokój nr 23 (KPW 70)

Warszawa, rok 1938. Bolesław Żuk jest praktykantem w jednej z warszawskich gazet, gdzie zajmuje się najbardziej niewdzięcznymi zajęciami. Nie spodziewa się, że redaktor zatrudni go na stałe. Po zakończeniu współpracy idzie się upić do hotelu Carlton, gdzie poprzez splot różnych zdarzeń wkracza do pokoju dyrektora i odbiera telefon od służby donoszącej, że w pokoju nr 23 znajduje się trup. Żuk postanawia zakraść się do pokoju z trupem i zdobyć materiał, który pozwoliłby mu na powrót do zawodu dziennikarza. Niestety sprawa komplikuje się, gdyż do pokoju wkraczają ludzie, którzy wyrzucają trupa przez okno pozorując samobójstwo. Chwilę później do pokoju przychodzi piękna córka zmarłego. Zmarły okazał się być znanym inżynierem. Czy Żuk wyjaśni tę zagadkę?

70. tom Kryminałów przedwojennej Warszawy
Wydanie ilustrowane!

Fragment książki:
– Pan dyrektor?
– Tak! – potwierdził bez celu, przypadkowo.
– Tu mówi pokojowy z trzeciego piętra! – głos mówiącego był jakiś dziwny. – Stało się coś strasznego, panie dyrektorze…
– Tak… – mruknął, nic nie rozumiejąc.
– Pod dwudziestym trzecim leży trup jakiegoś mężczyzny…
– Tak… – mruknął, ale w następnej chwili treść usłyszanych słów doszła do jego świadomości.
Otrzeźwiał dosłownie w jednej chwili. Zapytał szybko:
– Jaki trup?
– Nie wiem. Zdaje się, że gość.
– Dobrze. Czy mówił pan już o tym komuś?
– Nie! Prosto z numeru wybiegłem na korytarz i zaraz zatelefonowałem do dyrekcji.
– To dobrze!
– Zaraz tam będę.

https://www.wydawnictwocm.pl/zenon-rozanski-pokoj-nr-23-kpw-70-p-443.html